Intussen kunnen we toch wel zeggen dat je vrij stabiel bent. Vanmorgen hebben we de prof nog eens gesproken. Je hartje doet het goed nu en in principe kan je hiermee verder tot de grote reconstructie operatie als je wat ouder bent en meer weegt.
Er is wel nog een vijand die uitgeschakeld moet worden: vocht. Door de operaties ben je erg gezwollen en dat vocht moet je nu toch aan een aanzienlijk tempo kwijt geraken zodat ze je borstbeen kunnen dicht maken. De kans op infecties wordt anders te groot. Stilstaan is achteruit gaan nu dus het is een gevecht tegen de tijd. Tegen vrijdag zou er toch echt een duidelijk vooruitgang moeten zijn. Wij supporteren dus nu voor heel veel plasjes en vochtverlies via je drains! Je nieren worden met medicatie geforceerd om extra hun best te doen om het vocht af te drijven.
We zagen vandaag toch al wat vooruitgang tegenover het weekend. Je gezichtje krijgt terug iets meer vorm en je kan eindelijk je oogjes terug open doen! Weliswaar nog met veel moeite.
Klein wondertje van ons, je bent nu al zo ver geraakt … Dit moet je ook lukken! Je bent al zo sterk geweest. Ieder bezoekuur (13.15u, 16u en 19u) komen we je nog wat extra moed inpraten en je kleine handjes vast houden. Wanneer we terug weg gaan zingen we heel stilletjes iedere keer opnieuw hetzelfde liedje. Eentje dat we eens voor je gezongen hebben toen je nog op neonatologie lag … Iedereen kent het.
In een klein stationnetje ’s morgens in de vroegte
Stonden zeven wagentjes netjes op een rij
Zie het machinistje draaien aan het wieletje
Akke akke tuut tuut, weg zijn wij
Tot zo lieve Vince! Zo meteen zijn we er weer of bellen we nog even om te horen hoe het met je gaat.
Wanneer we met zijn drietjes naar huis mogen zingen we dit liedje uit volle borst en ben je het wellicht al lang beu gehoord 😉
No Comments