Het is weer een hele tijd geleden dat ik hier schreef. Niet omdat ik niet aan je dacht .. Ik heb gewoon minder nood mijn verdriet met heel de buitenwereld te delen.
Intussen ben ik bijna 29 weekjes zwanger van ons derde kiwi wondertje ♥. Ik zal het nooit vergeten, op 1 april dacht ik “misschien toch eens een testje wagen” en ja hoor, meteen duidelijk positief en het was echt geen grap, ik bleek al bijna 7 weken ver te zijn! We waren er nog niet zo mee bezig dus toch een klein beetje verrast. Enkele dagen later mochten we al naar de gynaecoloog – een mini kloppend hartje! Tijdens het paaseieren rapen de dagen daarna mocht je zusje het nieuws op gepaste wijze bekend maken bij onze ouders.

Wat veel mensen nog niet weten is dat dit tot eind juli alweer geen zorgeloze zwangerschap was. Ik had voor deze zwangerschap nog geen CMV gehad en bij het eerste bloedonderzoek bleek CMV wel positief. Na 3 bloedafnames was de gynaecoloog vrijwel zeker dat het om een infectie in de afgelopen 3 maanden ging – tijdens de zwangerschap dus. We kregen de volledige uitleg over CMV: percentages, mogelijke gevolgen. Er werd ons aangeraden om verder goed echografisch op te volgen en een vruchtwaterpunctie te laten doen rond 20w. Er was immers toch een grote kans (60%) dat deze de zorgen hierover zou wegnemen. Op zich had ik er wel een positief gevoel bij en ik lag er niet echt wakker van maar het blijft toch altijd ergens in je achterhoofd. We hebben getwijfeld over die vruchtwaterpunctie – daar zijn immers ook risico’s aan verbonden – maar na al die tijd wou ik toch echt graag zekerheid. Op 16 juli was het zover. Even een moeilijk moment waar ik door moest, flashbacks naar de vruchtwaterpunctie bij jou. 22 juli mocht ik bellen voor de uitslag en deze was goed! Geen CMV gevonden en ook het chromosomen onderzoek was perfect normaal. Tranen van geluk! Mijn mamagevoel had dus gelijk en ik had daarop kunnen vertrouwen maar goed, we zijn nu toch wel heel opgelucht dat ook zwart op wit bevestigd staat dat alles oké is.
Tijd om nog even te genieten van deze zwangerschap!
Deze fotoreeks werd aangevuld met de laatste bolle buik.
Drie wondertjes op 3 jaar tijd ♥

Elena is op peuter niveau ook bezig met de komst van haar kleine broer. Ze weet dat er een baby in mama’s buik zit en geeft die maar al te graag kusjes. “Mama baby in buik, baby groot groot worden!” zegt ze dan. Ze wijst naar de wieg en zegt dat dat het bedje voor de baby is. Ze wordt vast een geweldige grote zus!
Jou kent ze ook goed, als ze ergens een foto van je ziet zegt ze “broer Vince” en ze geeft dan een kus.
Twee weken geleden was het alweer moederdag. Jij onzichtbaar maar toch zo dichtbij – Elena vrolijk aanwezig en de stampjes van jullie kleine broer in mijn buik. 3 jaar geleden liep ik nu rond met jou in mijn buik, zo hopend dat alles goed zou komen.
Mijn lieve kleine man, ik mis je zo.
You’ll always be my first born ♥
