De winter is nooit mijn favoriete seizoen geweest maar dit jaar is het toch echt wel een heel moeilijke periode. Ik besef nu dat de maand december voor heel wat mensen een zware maand is, ook voor ons. Een opeenstapeling van dagen waarop je nog meer dan anders stil staat bij wat niet (meer) is. Ik wil niet vieren, geen kerstsfeer, geen feest of cadeautjes .. ik wil je gewoon terug dicht bij mij .. maar dat kan helaas niet.
De dagen gaan voorbij, de ene dag gaat het al wat beter dan de andere. In het begin voelde ik me heel leeg en verdoofd. Heel veel slapen, tv kijken en lezen. Een beetje gevoelloos, precies of ik besefte niet dat dit allemaal echt was. Het was een hele stap om zelfs maar gewoon naar de supermarkt te gaan. Ik voelde me het beste thuis in mijn veilige cocon. Dat laatste is nog altijd zo …
Het gemis en verdriet om wat had moeten zijn met jou is de ene dag sterker aanwezig dan de andere. Het is zoals Manu Keirse het mooi in zijn boek beschrijft: Verdriet is als een schaduw. Soms zie je hem niet, omdat hij achter je ligt. Soms loert hij ergens van opzij. En soms loop je de hoek van de straat om en doemt hij levensgroot voor je op. De kleinste voorvallen kunnen de pijn in alle hevigheid oproepen. Toch zegt hij ook dat je moet blijven geloven dat het gras ooit terug groen zal worden dus dat proberen we te geloven, met ups en downs. Ik kan meestal vrij normaal functioneren: over je vertellen tegen anderen zonder tranen, af en toe buiten komen en zelfs lachen .. Maar dat wil niet zeggen dat het goed gaat. Ik doe gewoon mijn best om verder te gaan, hoe moeilijk het ook is.
Veel mensen vragen me wat ik nu hele dagen doe. Ik ben vooral op allerlei manieren toch nog met jou bezig. Deze website maken, je urne bestellen, foto’s afdrukken en inkaderen. Dingen zoeken om je plekje mooier te maken. Een kettinkje zoeken om binnenkort mijn mooie hangertje aan te hangen. Ik wil ook graag nog een mooi filmpje maken met je foto’s. Maar ik wou echt dat ik veel meer voor je kon doen …
Ik weet wel dat we hier samen wel door komen, dat we daar sterk genoeg voor zijn. Wellicht samen sterker dan ooit. Maar dit is iets dat we ons hele leven mee dragen. Een leegte die niet opgevuld kan worden, een deeltje van onszelf dat gewoon weg is. Soms zeg ik wel eens dat je altijd in ons hart zit maar dat je ook een deeltje van ons hart hebt meegenomen, als een echt hartendiefje …
Lieve schat van ons, dit liedje is speciaal voor jou …