Liefste Vince,
Weet je nog …
toen je mama en papa bij ons langs kwamen en een pakje bij hadden.
Een mini T-shirtje met ‘hoera, jullie worden opa en oma’ erop en een fotokadertje met je eerste echo. Wat waren wij ongelooflijk blij, ons eerste kleinkindje.
Weet je nog …
dat je mama en papa een prachtige naam voor je kozen. Tijdens de vakantie nam je papa een stok en tekende jouw naam in het witte zand op het strand. Toen was ‘VINCE’ voor iedereen zichtbaar, maar eb en vloed zorgden ervoor dat het nog lang geheim bleef.
Weet je nog …
dat mama’s buik steeds dikker werd en papa’s oren steeds luisterden naar wat je daarbinnen allemaal te vertellen had. Soms dachten we dat papa zelfs een nieuwe hobby had, buikspreker.
Weet je nog …
die dag in augustus, de dertiende … De dokters hadden slecht nieuws voor je mama en papa. De zorgeloze zwangerschap was voorbij. Twee dagen later was het moederkesdag. Die dag zijn wij samen met jou, je mama en je papa een lange wandeling gaan maken in het park van Brasschaat. Er waren zoveel vragen, en zo weinig antwoorden.
Weet je nog …
dat we samen op schattenjacht zijn geweest? Na een mooie wandeling hebben we de schat gevonden. Het zou de eerste worden van een lange reeks.
Weet je nog …
dat je samen met je mama op controle ging naar Leuven. De dokter vond dat jullie beter daar zouden blijven. Dat je het daar op die kamer niet lang zou volhouden, dat was snel duidelijk.
Weet je nog …
die morgen op 27 september. Iets na zes uur ’s morgens belde je mama ons op … Niet verschieten mama, maar Vince is geboren, en alles is OK. Dat was dus wel effe schrikken.
Weet je nog …
dat we je op neonato kwamen bezoeken. Een groene schort, handen heel goed gewassen en zo mochten bomma, bompa, moeke en vake jou enkele minuutjes komen bezoeken. Wat ben je een knapperd en je kon toen al zo’n gekke snuiten trekken. En het kleine oranje knuffeldekentje met de giraf, of was het nu toch een nijlpaard, sierde jouw kleine bedje.
Weet je nog …
dat je bij de drie operaties die heel snel op elkaar volgden, je altijd gevochten hebt als een held. De ene veldslag na de andere heb je gewonnen. Je mama en papa waren altijd bij jou. Ze vertelden jou verhaaltjes en steevast werd elk bezoekje afgesloten met het liedje van “in een klein stationneke”.
Weet je nog …
dat de vele veldslagen ook zijn tol hebben geëist en dat het vechten steeds moeilijker en moeilijker werd. Terwijl het wat beter ging met je hartje, waren er andere dingen die achteruit gingen. De oorlog winnen werd moeilijk.
Weet je nog …
dat we met zijn allen rond je bedje stonden en afscheid namen. Het verhaal van hazeltje heb ik nog voor je voorgelezen. Het was niet gemakkelijk, maar de laatste zin zal altijd bijblijven, “we houden van je, van hier tot de maan … en terug”.
Liefste Vince, je hebt een super mama en een super papa. Hun liefde voor elkaar hebben ze ook aan jou doorgegeven. Je zal er altijd bij zijn. En je hebt belangrijke signalen gegeven voor de toekomst. Wat hebben we ontzettend veel van je geleerd.
En zoals een goede vriendin van mij het mooi wist te verwoorden, ik zal altijd jouw super vake blijven …
Vince, je hoort er altijd bij!