Lieve Vince,
Je begon als een klein wonder in mama’s buik. Een nieuw leven. Zo bijzonder. Na de positieve zwangerschapstest volgden vele echo’s en dan hoorden we ook voor het eerst je hartje kloppen. We waren zo gelukkig!
Tijdens de zwangerschap had mama gelukkig geen last van kwaaltjes en samen konden we volop genieten van deze mooie tijd. Al die bijzondere momenten: praten tegen de buik, de eerste schopjes voelen, dromen over de toekomst … Hoe we samen zouden spelen, hoe we je zouden leren lopen en fietsen. Met vallen en opstaan.
We zijn zelfs met zijn drieën in Aruba geweest. Daar hebben we je naam gekozen: Vince. Die naam betekent “overwinnaar”. We hadden geen betere naam kunnen bedenken voor jou, lieve schat. Overwinnaar van vele harten. Dat heb je op korte tijd wel bewezen.
De maanden gingen voorbij en het werd zomer. Op 13 augustus kregen we te horen dat je een speciaal hartje hebt. Er volgden bange dagen met veel vragen. In Leuven vonden we veel antwoorden en kregen we een duidelijke uitleg en een stappenplan van wat ons te wachten stond. Het zou niet gemakkelijk worden maar moeilijk gaat ook! We willen je alle kansen geven.
Na een routine controle op 19 september zei de dokter dat wij tweetjes al in het ziekenhuis moesten blijven. Mama had symptomen van zwangerschapsvergiftiging. Daar zaten we dan. Het waren lange dagen maar we werden goed opgevolgd. Alles ging goed en je zou vast nog wel enkele weekjes in mama’s buik blijven groeien.
Op 27 september zette je de boel op stelten en besliste je zomaar eventjes ter wereld te komen. In het midden van de nacht, op een paar uurtjes tijd. Wat ben je mooi … We zijn zo trots op je.
Lieve Vince, ons kleine wonder, je hebt een goede start gemaakt. In het begin konden we samen genieten van de mooie momenten op neonatologie. Jou bewonderen, liedjes voor je zingen, je handje
vasthouden en gezellig op schoot bij mama of papa. We waren zo trots toen we je eerste pampertje mochten verversen. De absolute favoriet van mama was kangoeroeën, lekker dicht bij elkaar, huid-op-huidcontact. De draadjes en buisjes waren er wel maar we keken er doorheen.
Wanneer je net 1 week oud bent is je eerste ingreep. Niets om ons zorgen over te maken. De volgende nacht krijg je het plots moeilijk. Wat je een grote stap vooruit had moeten brengen werden enkele stappen achteruit. Een dringende openhart operatie bleek nu de enige optie. Enkele dagen later volgde er nog één.
Zelfs op de moeilijke momenten zagen we in je mooie donkere oogjes telkens een sprankeltje hoop. Uren en dagen zaten we naast je bedje om je bemoedigende woordjes toe te stoppen en je kleine handjes vast te houden. Mama en papa elk aan één kant. Door stevig in onze vingers te knijpen maakte je duidelijk dat je een echte vechter was.
Dappere Vince, samen hebben we heel wat veldslagen overwonnen maar de oorlog bleek te zwaar. We hebben op korte tijd zoveel van je geleerd. Je bent nu een sterretje aan de hemel dat over ons waakt. Je vergeten zullen we nooit, we dragen je voor altijd mee in ons hart.
Slaap zacht, lieve kleine schat. We houden zo veel van je!